Dziecko spadło z dmuchanego zamku

Jak to jest, że ludzie z taką tęsknotą i sentymdntem wspominają dzieciństwo lat dziewięćdziesiątych i wcześniejszych, kiedy to łaziło się po drzewach, skakało po niedokończonych budowach, strzelało z karbidu, upalało komarki, pływało na gliniankach i szabrowało owoce z działek? Gdzie byli wtedy nasi opiekunowie, kto nas pilnował i jakim cudem przeżyliśmy? Zdaje się, że ogólnie każdy pilnował każdego. Sąsiedzi, starsi koledzy, dozorca osiedla, a w szkole woźny, ale teraz to nie przejdzie, bo nawet w dobrej wierze zwrócisz komuś uwagę, to szanowna maDka lub tatuś ważniak, poczują się urażeni, dotknięci próbą ingerencji w ich prywatność i świętość rodziny🤣
Teraz strach dziecko nawet w kościele na dwie minuty z oka spuścić, bo zaraz znajdzie się nadgorliwy fanatyk z kijem w d… e i zgłosi służbom, że dziecko bez opieki po budynku sakralnym się kręci😉.