Ostrowski Ratusz pełnił kiedyś funkcję obecnego urzędu miejskiego. To w nim urzędowali ówcześni rajcy. Niedawno dokonano niezwykłego odkrycia. W miejscu, w którym zlokalizowana była restauracja Ratuszowa, obecnie są puste sale. Tam gdzie były szatnie, znaleziono właz, którym można zejść do podziemnego pomieszczenia. Schodzi się tam po drabinie mierzącej ponad 2 metry. Na dole znajdują się masywne drzwi. Są bardzo grube, wyposażone w zasuwy, każda o szerokości ok. 10 cm. Za drzwiami znajduje się pomieszczenie z wybetonowanym podestem. Obok jest wejście do korytarza mierzącego 0,5 metra na 0,5 m. Dokąd biegnie korytarz? Tego jeszcze nie wiadomo. Wygląda to na skarbiec, w którym gromadzone były kiedyś cenne rzeczy bądź dokumenty.
Obecnie trwa inwentaryzacja tego pomieszczenia pod nadzorem Konserwatora Zabytków. Urzędnicy spróbują znaleźć odpowiedź na pytanie, do czego służyło pomieszczenie i jakie będzie jego dalsze przeznaczenie.
– Jest pomieszczenie piwniczne przedzielone drzwiami. Na drzwiach nie znaleźliśmy żadnej identyfikatury, są grube, metalowe, mają ok. 60 cm grubości, a w trzech miejsach znaleźliśmy cyfry. Na pewno były to drzwi do sejfu lub do skarbca, świadczy o tym ich mechanizm, bolce, zamontowane koło oraz metalowa ościeżnica. Żeby jednak cokolwiek więcej powiedzieć trzeba przprowadzić ekspertyzę. Skontaktowaliśmy się już z pracownią konserwacji metalu w Toruniu. Dopiero po sporządzeniu ekspertyzy będziemy wiedzieć czy drzwi mogą być poddane renowacji. Samo pomieszczenie jest bardzo małe, wchodzi się do niego po metalowej drabince.– mówi Miejski Konserwator Zabytków w Urzędzie Miejskim w Ostrowie Wlkp. Elżbieta Wolniewicz-Kukuła.
Budynek zaprojektował w roku 1828 Johann Heinrich Häberlin późniejszy nadworny architekt Sanssouci, który był współpracownikiem i uczniem Karla Schinkla (ostrowski ratusz jest często błędnie przypisywany właśnie Schinklowi). Był to obiekt piętrowy, z dziedzińcem i przejazdem w przyziemiu. Na parterze znajdowały się: odwach, wyszynk, waga miejska, kramy kupieckie i straż ogniowa, na piętrze: magistrat, sale sądowe i więzienie.
Pierwszej przebudowy dokonano w 1862 roku. Dziedzińczyk nakryto wówczas szklanym dachem i otoczono kolumnadą, a sam obiekt pełnił już tylko funkcje administracyjne. Przejazd w przyziemiu zlikwidowano na przełomie XIX i XX wieku. Podczas kolejnej przebudowy w 1948 roku wg projektu Kazimierza Ulatowskiego nadbudowano piętro likwidując jednocześnie dziedzińczyk. Przed przebudową ratusz miał cechy neorenesansowe, później nabrał więcej cech neobarokowych.
Obiekt modernizowano i restaurowano jeszcze w latach 1977–1985 i 2004–2005.
Poniższe zdjęcia publikujemy jako pierwsi.
