Napisała do nas mieszkanka powiatu ostrowskiego, której rodzina od czwartku pozostaje na kwarantannie. Historia pokazuje brutalne zderzenie że służbą zdrowia w czasach ogłoszonej pandemii i trud uzyskania pomocy.
+
„Ze względu na córkę, u niej w klasie u koleżanki stwierdzono covid. Wspomnę, że córka była chora i nie chodziła do szkoły więc nie miała szans zarazić się od koleżanki, nie miały od dawna kontaktu. Od wczoraj nasze drugie dziecko walczy z temperaturą. Wczoraj 38,7 a dziś 40 stopni. W godzinach wieczornych syn dostał 39,8 temperaturę, leki obniżające nie pomogły. Włożyliśmy syna do wanny z wodą, nie pomagało. Nigdzie nie odbierają telefonów, sobota. Na pogotowiu stwierdzili, że mamy podać leki – znów podaliśmy. Nie pomogły. Przez dwie godziny wykonaliśmy ok 20 telefonów. Nie dostaliśmy pomocy od szpitala, pogotowia, rozłożyli ręce. Wszystko przez kwarantannę związaną z covid. Na co oni czekali, podobno są od tego by pomóc. Jeden raz mąż usłyszał, że syn 3,5 letni pojedzie do szpitala zakaźnego w Poznaniu lub do Konina. A wystarczyła tylko wizyta lekarska, to nie covid. Wszyscy tydzień temu byliśmy przeziębieni, synek się zaraził. W końcu z krzykami mąż wymusił na lekarzu w przyszpitalnej by zapisał antybiotyk , który sami mu wskazaliśmy. Nie jesteśmy lekarzami, jednak sami tego chcieliśmy. Antybiotyk zadziałał, temp spadła dwie godziny po podaniu , przy walce syna 2 godziny w wannie z zimną wodą. To za taką pomoc płacimy? Na końcu stwierdzili, że jak się nie polepszy jutro to ktoś z rodziny (innego domu) ma zabrać naszego syna i JECHAĆ z nim do lekarza. Ktoś z rodziny? Serio? To jest nie do opisania, przez kilka godzin szukaliśmy pomocy , nawet lekarz rodzinny odebrał prywatny telefon i starał się obliczyć dawki leku. A pogotowie? Nic. PS. Syn śpi i nie wiemy co będzie jutro. Żadnych innych objawów, tylko ta temperatura.”
